22.10.2013
Ζαν Κοέν

 

Το 1814 στη Οδησσό συναντηθήκανε 3 άνθρωποι και αποφασίσανε πως ήρθε η ώρα να ελευθερώσουνε την πατρίδα τους, έτσι φτιάξανε μία οργάνωση (σήμερα θα τη λέγαμε αντιστασιακή ή απελευθερωτική και ίσως μερικοί να την λέγανε και τρομοκρατική.)

 

Επτά χρόνια μετά ξεκίνησε ο απελευθερωτικός πόλεμος της πατρίδας τους. Φυσικά η οργάνωση είναι η φιλική εταιρία και όπως όλες ανά τον κόσμο οι οργανώσεις είτε μυστικές είτε όχι είτε αντιστασιακές ή απελευθερωτικές είχαν μέλη από όλο το κοινωνικό φάσμα.

 

Έτσι στη Φιλική Εταιρία υπήρχαν κληρικοί όπως ο Γρηγόριος Δίκαιος (Παπαφλέσσας), Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Άνθιμος Γαζής για να αναφέρω μερικούς.  Η εταιρία είχε εφοπλιστές ή αν θέλετε καραβοκύρηδες όπως λεγόντουσαν τότε (Κουντουριώτιδες), μεγαλοκοτζαμπάσιδες  (Ζαϊμης Λόντος Νοταράς) εμπόρους  (αδελφοί Σέκερη), στρατιωτικοί (Βρατσάνος, Υψηλάντης) διανοούμενοι (Γεώργιος Γεννάδιος και φυσικά δεν έλλειπαν οι κλέφτες και οι αρματολοί (Νικηταράς Γιωργάκης Ολύμπιος.

 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλοι αυτοί ονειρεύονταν ο καθένας διαφορετικά την ανεξάρτητη Ελλάδα. Αλλά αυτό που η ΦΕ αντιπροσώπευε ήταν τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ με την έννοια του Ελληνικού έθνους.

 

Στις 15 Οκτωβρίου 1894 στη Γαλλία ξεσπάει η υπόθεση Ντρέιφους . Μεταξύ των δημοσιογράφων που παρακολουθούν τη δίκη και τα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων της Γαλλίας, είναι και ο νεαρός ανταποκριτής της Βιεννέζικης εφημερίδας Neue Freie Presse Θεόδωρος Χέρτσελ. Βλέποντας της βιαιότητες εναντίον των Εβραίων αποφασίζει και ιδρύει το Σιωνιστικό κίνημα με σκοπό την επιστροφή των απανταχού Εβραίων στη γη των προγόνων τους, την τότε Παλαιστίνη (αυτό που σήμερα ονομάζεται Ισραήλ και Δυτική όχθη). 

 

Όπως ήταν φυσικό στην οργάνωση εντάχθηκαν από υπέρ-ορθοδόξους Εβραίους μέχρι άθεους από άκρο-δεξιούς μέχρι άκρο-αριστερούς και από διανοούμενους μέχρι στρατιωτικούς από οπαδούς της αστικής δημοκρατίας και μέχρι οπαδούς του της δικτατορίας του προλεταριάτου.  Και ο καθένας ονειρευόταν το Ισραήλ με διαφορετικό τρόπο.

 

Άλλοι θέλανε ένα Ισραήλ  σε βιβλικό στυλ με Βασιλιά και με τον Ναό του Σολόμωντα να ξαναχτίζεται ενώ ο λαός θα ήταν γεωργοί και ψαράδες. Άλλοι ήθελαν ένα Ισραήλ που να θυμίζει την Κεντρική Ευρώπη όπου οι Ραβίνοι θα ήταν το κέντρο του κράτους. Άλλοι πάλι ήλπιζαν σε μια αστική δημοκρατία τύπου Αμερικής ενώ άλλοι ήλπιζαν να εφάρμοσαν τη θεωρεία του Μαρξ εξ ου και τα κιμπούτς.

 

Παρ' όλες όμως τις διαφορές όλοι θέλανε ένα κράτος στην Παλαιστίνη και όλοι τους ήταν σιωνιστές. Με άλλα λόγια ο Σιωνισμός είναι το εθνικό κίνημα μεν του Ισραήλ, αλλά δεν είναι παρά ένα επίθετο αφού υπάρχουν Σιωνιστές θρησκευόμενοι, Σιωνιστές  δεξιοί, Σιωνιστές αριστεροί  κοκ. 

 

Όταν λοιπόν, είσαι αντισιωνιστής στην ουσία είσαι εναντίον των Εβραίων να έχουν δικό τους κράτος και φυσικά ανακύπτει το ερώτημα αν δεν έχουν κράτος που τους θέλουν οι αντισιωνιστές; Στην Ευρώπη και στη διασπορά για να τους κυνηγάνε;

 

Φανταστείτε να σας πει κάποιος «δεν είμαι ανθέλληνας απλώς είμαι εναντίον του Ελληνισμού όπως εκφράστηκε από την Φιλική Εταιρία» προφανώς θα θεωρείτο ή ανίδεος ή τρελός ή το πιθανότερο, και σωστότερο, ανθέλληνας.

 

Ο αντισιωνισμός μαζί με τον αντισημιτισμό είναι τα δύο μεγαλύτερα ρατσιστικά κινήματα στον κόσμο διότι στην ουσία θέλουν την εξαφάνιση των Εβραίων. Ο αντισιωνισμός είναι ρατσισμός διότι δεν επιτρέπει στους Εβραίους να έχουν δικό τους κράτος, όπως έχουν οι Γάλλοι ή θέλουν για του Παλαιστίνιους. Με άλλα λόγια θέλουν την εξαφάνιση των Εβραίων που μένουν στο Ισραήλ.

 

Και έρχομαι στην Ευρώπη και στην αναγέννηση του αντισημιτισμού με το πρόσχημα του αντισιωνισμού.

 

Σε άρθρο του στην Καθημερινή την 25η Μαΐου του 2011 ο Πάσχος Μανδραβέλης  λέει τα εξής:

 

Ο σιωνισμός είναι ο πιο αντιδημοφιλής εθνικισμός στον κόσμο. Αντισιωνιστές δηλώνουν όλοι. Δηλαδή, είναι κατανοητό να θάλλει ο αντισιωνισμός στη Μέση Ανατολή (στα εδάφη που διεκδικούν οι Αραβες αποφάσισε ο ΟΗΕ να δημιουργηθεί το Ισραήλ), αλλά είναι ακατανόητο να φουντώνει ο αντισιωνισμός στην Ευρώπη. Και όμως! Αν μετρήσουμε τις δηλώσεις διάφορων «διανοούμενων», πολιτικών και λοιπών, θα διαπιστώσουμε ότι πρέπει να υπάρχουν περισσότεροι αντισιωνιστές στη Δύση, απ’ όσους υπάρχουν στην Παλαιστίνη. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί με τρεις τρόπους. Πρώτον: μπορεί αυτοί που δηλώνουν αντισιωνιστές να είναι πολύ στενοχωρημένοι που οι Εβραίοι απέκτησαν πατρίδα και τους εγκατέλειψαν μόνους τους. Δεύτερον: μπορεί να θεωρούν ότι η δημιουργία του Ισραήλ είναι μέρος μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, κάτι σαν τις συνωμοσίες που φαντάστηκαν οι συγγραφείς των «Πρωτοκόλλων». Ή -τρίτον- μπορεί απλώς να μην ξέρουν τι τους γίνεται· έχουν καταπιεί αμάσητα τα στερεότυπα και, δίχως να καταλαβαίνουν, τα αναπαράγουν.[1]

 

Και συνεχίζει στο ίδιο άρθρο:

 

Οι πρώτοι μάλλον δεν υπάρχουν. Οι δεύτεροι είναι αντισημίτες και οι τρίτοι είναι αντισημίτες με τον φερετζέ του αντισιωνιστή. Γιατί, π.χ., δεν δηλώνουν αντιβασκιστές και είναι αντισιωνιστές;

 

Και για του λόγου τω αληθές σας θυμίζω τις δηλώσεις Θεοδωράκη (Νοέμβριο 2003) ο οποίος λέγοντας πως είναι αντισιωνιστής μας είπε πως «στη ρίζα του κακού είναι οι Εβραίο». Και για να μη υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι αντισημίτης μίλησε για τους πατριάρχες Αβραάμ Ισαάκ Ιακώβ. Δεν μίλησε για τους  Ισραηλινούς  Μπεν Γκουριόν ή τον Εχούντ Μπαράκ ή τον Βενιαμή Νετανιάχου. Μίλησε εναντίον των Πατριαρχών της Εβραϊκής θρησκείας.

 

Όπως λέει και ο Judea Pearl σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Cif Wαtch στις 19.3.2012

 

Η "Εβραϊκότητα" είναι κάτι περισσότερο από μια απλή θρησκεία. Πρόκειται για ένα περίπλοκο και αλληλένδετο μείγμα καταγωγής, θρησκείας, ιστορίας, κράτους, πολιτισμού, παράδοσης, συμπεριφοράς, εθνότητας και εθνικότητας και δεν χρειάζεται ν’ απολογούμαστε που δεν ταιριάζουμε επακριβώς στα τυποποιημένα καλούπια των ταξινομήσεων των βιβλίων - δεν επιλέξαμε την πολυτάραχη ιστορία μας.[2]

 

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να ασκήσει κριτική στο κράτος του Ισραήλ. Όχι μόνο μπορεί, αλλά είναι επιβεβλημένο, διότι όπως όλα τα κράτη στον κόσμο έτσι και το Ισραήλ ούτε άγιο είναι ούτε καθαρό. Έχει κάνει και εξακολουθεί και κάνει πολλά λάθη, βλακείες και ανήθικα πράγματα είτε σαν κυβέρνηση είτε αδιαφορώντας για τον τρόπο που οι έποικοι π.χ. συμπεριφέρονται στους Παλαιστίνιους. 

 

Αλλά αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να κατηγορηθεί κάποιος για αντισημιτισμό. Επιτρέψτε μου δύο παραδείγματα: Το πρώτο παράδειγμα είναι ο συνάδελφος Νικόλας Βουλέλης. Τα τελευταία 30 χρόνια ο Νικόλας Βουλέλης είναι ο μεγαλύτερος πολέμιος της πολιτικής του Ισραήλ, ποτέ όμως δεν κατηγορήθηκε από κανέναν για αντισημιτισμό.[3]

 

Το δεύτερο παράδειγμα είναι ο πρώην υφυπουργός Εσωτερικών Νίκος Μπίστης, ο οποίος επίσης είναι κριτικός  έναντι της πολιτικής του Ισραήλ αλλά ούτε αυτός έχει κατηγορηθεί ποτέ για αντισημιτισμό.[4] 

Πως κρύβουν το αντισημιτισμό τους η δεξιά και η αριστερά.
Εβδομήντα χρόνια μετά την Ναζιστική λαίλαπα η λέξη Ναζί θεωρείται ακόμα βρώμικη λέξη. Για παράδειγμα πάρτε την Χρυσή Αυγή. Πόσες φορές την έχουμε ακούσει να λέει ότι απορρίπτει μετά βδελυγμίας το Ναζισμό και τον αντισημιτισμό, και ότι ο χαιρετισμός με το χέρι τεντωμένο είναι Ελληνικός χαιρετισμός (οι ποιο ηλίθιοι μιλάνε για αρχαίο Ελληνικό χαιρετισμό). 

Βλέπεται το να είναι κανείς αντισημίτης δεν είναι πρέπον και πολιτικά ορθό, αλλά μπορεί άνετα να είναι αντισιωνιστής, διότι ο αντισιωνισμός είναι εναντίον του κράτους του Ισραήλ (όχι της κυβέρνησης) και φυσικά όχι των Εβραίων, σαν να κατοικούν στο Ισραήλ ότι άλλο θέλετε εκτός από Εβραίους.  

Το μεγάλο όμως αίσχος δεν είναι η ναζιστική-φασιστική δεξιά που τουλάχιστον λέει ξεκάθαρα ποια είναι η ιδεολογία της. Το μεγάλο αίσχος είναι λεγόμενη αριστερά που στην προσπάθεια της να κρύψει τον αντισημιτισμό της μιλάει για αντισιωνισμό. 

Όσοι γνωρίζουν από ιστορία θα ξέρουν ότι οι Εβραίοι της κομμουνιστικής Ευρώπης υπέφεραν ουκ ολίγα κάτω από τη δικτατορία του προλεταριάτου. Από τη δίκη των γιατρών το 1946 στη Μόσχα μέχρι τη δεκαετία του 80 που οι ΗΠΑ αναγκάστηκε να περάσει νόμο ότι δεν θα πουλούσε σιτηρά στην Σ.Ε. αν δεν άφηνε του Εβραίους της να φύγουν. 

Έτσι η αριστερά καμουφλάρισε τον αντισημιτισμό της. Προβάλει τον αντισημιτισμό της  ποιο κόσμια. Είναι εναντίον του Σιωνισμού (δηλαδή του κράτους όχι της κυβερνητικής πολιτικής) διότι παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα σε όλα τα επίπεδα, και ως  εκ τούτου συντάσσεται με χώρες που έχουν άψογο ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η Λιβύη, Αίγυπτος Ιράν, Ιράκ, Συρία, Χαμάς και Χιζμπολάχ για να αναφέρω μόνο μερικά κράτη της περιοχής.  

Όπως είπα και στην αρχή, μπορείς να ασκήσεις δριμύτατη κριτική εναντίον της Ισραηλινής κυβερνητικής χωρίς να κατηγορηθείς για αντισημιτισμό. Αν όμως είσαι αντισιωνιστής δεν είσαι τίποτα λιγότερο από γνήσιος αντισημίτης που κρύβεται πίσω από τον αντισιωνισμό. 

Κάτι για να παραφράσω μία λαϊκή παροιμία «Ο αντισιωνισμός είναι ο φερετζές του αντισημίτη».