Haaretz Τετάρτη 21.9.2016
Του B.Michael
Ο Ναφταλί Μπένετ και οι άνθρωποι του έχουν συνταχθεί με τον Θ_ό και τις εντολές Του και πολεμούν από κοινού τον Διαφωτισμό και τα εκτρώματά του.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Υπουργός Παιδείας Ναφταλί Μπένετ δήλωσε ότι προτιμά τις Εβραϊκές Σπουδές από την επιστήμη προκειμένου «να επιστρέψει και να γίνει πνευματική δύναμη και αν εξάγει πνευματική γνώση σε ολόκληρο τον κόσμο… Με αυτόν τον τρόπο θα ξαναγίνουμε φως τοις έθνεσι. Διότι εκ Σιών εξελεύσεται Νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ». (σ.μ. η τελευταία περίοδος είναι εδάφιο που απαντάται τόσο στον προφήτη Μιχαία 4:2 όσο και τον προφήτη Ησαΐα 2:3).
Όταν καταλάγιασαν τα γέλια, άρχισε η αμηχανία. Ο Μπένετ, το πιο ενθουσιώδες στοιχείο του Ιουδαϊσμού στην πλέον κατώτερη μορφή του, είναι ο ηγέτης ενός κόμματος που έχει καταστήσει την ουσία του Ιουδαϊσμού μη ικανή να προκαλέσει πνευματική έξαρση και την εβραϊκή έλλειψη καλαισθησίας την έχει κάνει ουσία. Και τώρα είναι εκείνος που επιδιώκει να διδάξει τον κόσμο με το πνευματικό αγαθό του κόμματός του. Πόσο δυσάρεστο!
Όταν όμως καταλάγιασαν τα γέλια και σταμάτησε και η αμηχανία, δεν φάνηκε να υπάρχει άλλη επιλογή από το να το παραδεχτούμε: ο Μπένετ μπορεί να χαλαρώσει. Ο ίδιος και η φάρα του έχουν ήδη κάνει τη μοναδική συνεισφορά τους νοητικό κόσμο: έχουν κάνει μια πρωτοφανή προσθήκη στην πολιτική επιστήμη: τον θρησκευτικό φασισμό, κάτι που δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στο παρελθόν.
Ο φασισμός, σύμφωνα με τον σαφή ορισμό που δίνει ο Καθ. Ζέεβ Στέρνχελ, είναι μία ιδεολογία, όχι μορφή καθεστώτος, που θεωρεί το έθνος, όχι το άτομο, ως την σχεδόν οργανική, σχεδόν ζώσα υπερ-ενότητα. Το έθνος είναι σαν ένα δέντρο και οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα φύλλα του, με πενιχρά δικαιώματα.
Για να δοξάσει και να διατηρήσει την υπεροχή του έθνους, ο φασισμός χρειάζεται ένα πόλεμο εναντίον του διαφωτισμού, την φιλελεύθερης δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων και του καθολικού ανθρωπισμού. Σε τελική ανάλυση, αυτά τα εκτρώματα θέτουν στο κέντρο τους το άτομο και με αυτόν τον τρόπο φθείρουν την υπεροχή του εθνικής συλλογικότητας.
Στο φασισμό η δημοκρατία δεν είναι μια δομή αξιών αλλά μόνο μια «αερόβια» νομοθετική τεχνική ενώ ο πολιτισμός υπάρχει αποκλειστικά για να ενδυναμώνει το πνεύμα του έθνους. Αποτέλεσμα είναι όλα τα παραπάνω κατάλογο να επιστρατευθούν προκειμένου να επιβάλουν τον φασισμό και/ή να ευνουχιστούν από αυτόν. Ο ρατσισμός, η βία, η κτηνωδία και όλες οι υπόλοιπες δικτατορικές ευχαριστήσεις είναι απλά παρενέργειες της εφαρμογής της φασιστικής ιδεολογίας. Κι έτσι έχει το πράγμα. Και έτσι είναι η Τορά.
Όσοι διαθέτουν και κοφτερό μυαλό έχουν βεβαίως παρατηρήσει ότι λείπει μία οντότητα: ο Θ_ός. Ο Δημιουργός. Ο φανταστικός σύντροφος στους ουρανούς. Ο φασισμός δεν έχει Θ_ό· ούτε υπάρχει γερμανικός, ιταλικός ή ισπανικός φασισμός. Ο φασισμός υπήρξε ανέκαθεν κοσμικός (σ.μ. δηλ. όχι θρησκευτικός) επειδή σκέφτεται μόνο το έθνος όχι τον Θ_ό. Και σ’ αυτό το σημείο μπαίνουν οι χαρνταλίμ -οι τύποι των υπερ-ορθόδοξων εθνικιστών- με τον Μπένετ για προφήτη τους (ή τουλάχιστον ως υιό του). Ο φασισμός -με όλες τις αρχές και την ιδεολογία του- έχει συνταχθεί με τον Θ_ό και τις εντολές Του. Αυτό το συνταίριασμα ήταν πολύ επιτυχές. Τα θεολογικά προσχήματα έχουν ενωθεί με την φασιστική ιδεολογία και μαζί της πολεμούν τον Διαφωτισμό και τα εκτρώματά του.
Ισότητα; Θ_ός φυλάξοι! Διότι αυτό που είναι εν τοις ουρανοίς επέλεξε μόνο εμάς. Ατομική ελευθερία; θρησκευτική ελευθερία; ελευθερία της συνείδησης; ελευθερίας κινήσεων; αυτό που είναι εν τοις ουρανοίς δεν τις επιτρέπει. Ελευθερία έκφρασης; μόνο λίγη. Για την ώρα. Μέχρι νεωτέρας διαταγής. Στο τέλος-τέλος, η υπερβολική ελευθερία έκφρασης θα μπορούσε να προκαλέσει ζημία στην πίστη του κόσμου σε αυτό που είναι εν τοις ουρανοίς, ας είναι ευλογημένος.
Αδελφοσύνη; μόνο μεταξύ εσού και του γείτονά σου, ο οποίος είναι σαν εσένα, μέλος του εκλεκτού λαού. «Αδελφότητα των εθνών;» Θ_ός φυλάξοι· αυτά είναι για τους άθεους και τους κουμουνιστές. Δεν υπάρχει χώρος για αδελφότητα μεταξύ εκείνων που «προσέρχονται αγελαίοι στις κάλπες» εκείνων που είναι οι εκλεκτοί.
Δημοκρατία; σταθερά διαβρωτική. Τα χέρια της χρησιμοποιούνται επανειλημμένα για τον αυτοευνουχισμό της. Πολιτισμός; γίνεται ολοένα και πιο γελοίος· ο φόβος, η συκοφαντία, η επιπολαιότητα και η ματαιοδοξία τον ελέγχουν.
Προοδευτικότητα; έχει καταντήσει βρόμικη λέξη. Εξουσία του νόμου; όλο και περισσότερο υποτάσσεται στον θεϊκό νόμο. Και ο εθνικισμός, μαύρος και κακός με τον δικό του τρόπο, έχει επιστρέψει, ακόμη και αν είναι κατ’ επίφαση απαγορευμένος έπειτα από την αποτυχία της επανάστασης του Μπαρ Κοχμπά τον δεύτερο αιώνα Κ.Ε.
Εν ολίγοις, φασισμός εν όλω και στις μικρολεπτομέρειές του και όλα στο όνομα του Θ_ού. Και όλα υπό την επίβλεψη των ραββίνων και όλα για τη δόξα του ενός καο μοναδικού αγίου έθνους, το οποίο συνεχίζει να επιμένει να αποκαλείται δημοκρατικό.
Είναι πραγματικά ένα μοναδικό εφεύρημα και αξίζει το δικό του όνομα. Ίσως το «θεοϊσμός», ίσως το «θρησκευτισμός». Είναι χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η μοναδική συνεισφορά του Ιουδαϊσμού του Μπένετ στον κόσμο. Και θα επιτύχουμε το όραμά του.
www.haaretz.com/opinion/.premium-1.743260