12.10.10
Ζαν Κοέν.
Λεξικό Οξφόρδης: A policy or system of segregation or discrimination on grounds of race.
Μία πολιτική ή σύστημα διαχωρισμού ή διάκρισης βασισμένο σε φυλή.*
Σύμφωνα λοιπόν με τον ποιο πάνω ορισμό στο ερώτημα αν το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ η απάντηση είναι ένα μεγάλο: βεβαίως και ναι.
Και πώς να μην είναι όταν οι Άραβες έχουν δικά τους πολιτικά κόμματα τα οποία και εκπροσωπούνται στη βουλή, ή ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Ahmad Tibi, είναι Άραβας και ο οποίος για 2 μέρες ήταν και πρόεδρος της δημοκρατίας.Αυτό και αν είναι διάκριση!!!
Πώς να μη λες ότι το Ισραήλ είναι κράτος απαρτχάιντ όταν ο Raleb Majadele διετέλεσε υπουργός πολιτισμού και επιστημών, ο Nawaf Masalha υφυπουργός εξωτερικών, Majali Whbee (Δρούζος) Υφυπουργός Εξωτερικών. Πλάκα μας κάνουν;
Είναι δυνατόν να θεωρηθεί το Ισραήλ προοδευτικό κράτος όταν ο Άραβας Selim Jubran είναι αεροπαγίτης; Μας δουλεύουν;
Είναι δυνατόν να θεωρηθεί το Ισραήλ ευνομούμενο κράτος όταν ο Άραβας διπλωμάτης Ali Yahya διετέλεσε Πρέσβης στην Ελλάδα και την Φιλανδία; Μη με κάνετε να γελάω.
Ή όταν ο Ishmael Khalidi (Άραβας Βεδουίνος) είναι διπλωμάτης και σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών Λίμπερμαν για Αραβικές υποθέσεις.
Η λίστα είναι ατελείωτη για να μη μιλήσω για τον στρατό όπου Δρούζοι και Βεδουίνοι φτάνουν σε ανώτατους βαθμούς, ή στην Ιατρική όπου Άραβες δουλεύουν στα νοσοκομεία του Ισραήλ μαζί με Εβραίους συναδέλφους χωρίς κανένα πρόβλημα, στη δικαιοσύνη ως δικαστές, και άλλα πολλά.
Και ερωτώ έχουν άδικο οι κόκκινοι και μαύροι φασίστες μαζί με τις λοιπές (ψευτο)προοδευτικές δυνάμεις που αποκαλούν το Ισραήλ κράτος απάρτχαϊτ;
Όχι βέβαια. έχουν απόλυτο δίκιο. Διότι σε αντίθεση με το Ισραήλ άλλα προοδευτικά και ευνομούμενα κράτη που έχουν μειονότητες (μερικά μάλιστα μικρές γύρω στις 100.0000) παρέχουν στις μειονότητες αυτές τα πάντα.
Από τον αυτοπροσδιορισμό τους μέχρι να χτίσουν στις πρωτεύουσες χώρους λατρείας. Μάλιστα υπάρχουν κράτη που μέχρι πρόσφατα οι μειονότητες μπορούσαν χωρίς προσκόμματα να αποκτήσουν από δίπλωμα οδήγησης (αν είχαν μέσων ή λάδοναν) μέχρι ακίνητο (αν μπορούσαν να ξεγελάσουν τις αρχές) ενώ στις γειτονιές και στις περιοχές που ζούσαν δεν υπήρχαν μπάρες (αλλά χρειαζόταν ειδική άδεια για να μπεις σε αυτές τις περιοχές). Αλλά αυτά γίνονταν σε προοδευτικά κράτη όχι στο ρατσιστικό Ισραήλ.
Τόσο πολύ υποφέρουν οι Άραβες/ισραηλινοί από τις εις βάρος του διακρίσεις που όταν ο Λίμπερμαν πρότεινε (και συνεχίζει να το υποστηρίζει) ότι στη ανταλλαγή εδαφών σε περίπτωση ειρήνης τα νέα σύνορα του Παλαιστινιακού κράτους να συμπεριλαμβάνουν και τις ποιο πυκνοκατοικημένες περιοχές των Αράβων/Ισραηλινών, έγινε από την πλευρά των Αράβων της εκδιδομένης επί χρήμασι γυναικός το κιγκλίδωμα.
Προσέξτε η πρόταση λέει ότι δεν θα θιχτεί τίποτα από τις περιουσίες τους, τα σπίτια τους και τα κοινωνικά τους δικαιώματα, και παρόλα αυτά προτιμούν να είναι Ισραηλινοί υπήκοοι και όχι Παλαιστίνιοι. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Και για να σοβαρευτούμε. Αν νομίζετε πως δεν υπάρχουν και διακρίσεις εις βάρος των Αράβων πλανάστε πλάνην οικτράν. Βεβαίως και υπάρχουν, όπως υπάρχουν σε όλες τις χώρες του κόσμου. Όπως υπάρχει και στην Ελλάδα και την Γαλλία με τους Τσιγγάνους, στην Ολλανδία και Ιταλία (και όχι μόνο) με τους Μουσουλμάνους κ.ο.κ.
Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να λέμε ότι το Ισραήλ είναι ρατσιστικό και κράτος απαρτχάιντ δύο τινά συμβαίνουν: ή δεν ξέρουν τις σημαίνει απαρτχάιντ (βλέπε επάνω ορισμό) ή είναι προκατειλημμένοι.
Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε.
* Το πόνημα αφορά μόνο το Ισραήλ των συνόρων του 1967 και όχι την Δυτική Όχθη, που δυστυχώς είναι υπό κατοχή εδώ και τόσα χρόνια. Ο λόγος ευνόητος μεν αλλά για τους καλοθελητές να το διευκρινίσω το σύστημα απαρτχάιντ έχει ισχύ μέσα σε ένα κράτος και όχι σε κατεχόμενα κράτη ή εδάφη.