Παρασκευή 24.7.2015
Ζαν Κοέν
 

Ένα από τα θέματα που ανέκυψαν στο Συριακό εμφύλιο πόλεμο είναι και το θέμα των Δρούζων. Πριν ξεκινήσω με την γεωστρατηγική  ανάλυση του θέματος θα μου επιτρέψετε να εξηγήσω λίγα ιστορικά δεδομένα για τους Δρούζους.

Η Θρησκεία
Οι Δρούζοι είναι μία εθνο/θρησκευτική - Αραβικά ομιλούντες-  οντότητα της Μέσης Ανατολής. Η Θρησκεία των Δρούζων είναι ένα μίγμα από τις διδασκαλίες του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Αιγυπτίου Αμενόφη, του Πέρση Χάμζα, καθώς και στοιχείων προερχόμενων από τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ, τον Ινδουισμό  και τον Βουδισμό. Δεν είναι καθόλου περίεργο λοιπόν που η θρησκεία τους  δίνει έμφαση στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Γλώσσα της θρησκείας τους είναι η Αραβική. 

Ο Πληθυσμός
Οι Δρούζοι σήμερα υπολογίζονται σε κάτι παραπάνω από 1.000.000 και ζουν φυσικά ως επί το πλείστον στη Μέση Ανατολή.

                    

                            Ο χάρτης από τον σκιτσογράφο Dry Bones 

Περιοχές με σημαντικό αριθμό Δρούζων

Συρία: 865.000

Λίβανος: 280.000 με 350.000

Ισραήλ: 130.000 (συμπεριλαμβανομένων των Δρούζων των υψωμάτων του Γκολάν)

Ιορδανία: 20.000. 

Η Ιστορία
Κατά τη διάρκεια μεταξύ των 2 Παγκοσμίων Πολέμων και όσο η Γαλλία ήταν η κυρίαρχη δύναμη στη Συρία και το Λίβανο οι Δρούζοι είχαν ανεξάρτητο κράτος από το 1921 και μέχρι το 1936  με την ονομασία Jabαl Druze (δηλαδή τα βουνά των Δρούζων) με κυρία πόλη την As-Suwayda (βλέπε Χάρτη). 

Κάποια στιγμή το 1925 ο Soultan Al- Atrash επαναστάτησε εναντίον των δυνάμεων κατοχής της Γαλλίας και σύντομα όλη η Συρία πήρε φωτιά εναντίον των Γάλλων. Η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα 2 χρόνια αργότερα. Παρόλη την εξέγερση οι Δρούζοι συνέχισαν να έχουν το δικό τους κράτος μέχρι το 1936 όταν το ειδικό στάτους της περιοχής ακυρώθηκε από την Κοινωνία των Εθνών και το ανεξάρτητο κράτος των Δρούζων ενσωματώθηκε έκτοτε στη Συρία.  

Ένα από τα χαρακτηριστικά των Δρούζων είναι η πίστη τους στη χώρα που βρίσκονται. Στο Ισραήλ το 95% πηγαίνει εθελοντικά στο Στρατό φτάνοντας στις υψηλότερες βαθμίδες. Το ίδιο συμβαίνει στο δικαστικό σώμα, στο διπλωματικό και όπου αλλού εργάζονται.  

Η κατάσταση σήμερα
Κατά τη διάρκεια του πόλεμου των έξη ημερών ο Yigal Alon, ένα από τα καλύτερα στρατιωτικά μυαλά (όπως αποδείχθηκε το 1948 στο πόλεμο της ανεξαρτησίας)  και αργότερα στην κυβέρνηση (επίσης ένα από τα καλύτερα γεωστρατηγικά μυαλά), προσπάθησε να  πείσει την κυβέρνηση του Levy Eshcol να καταλάβει όχι μόνο τα υψώματα του Γκολάν αλλά και την περιοχή των «Jabal Druze» ώστε να βοηθήσει το Ισραήλ στη ίδρυση ανεξαρτήτου Δρουζικού κράτους. Το σκεπτικό του, όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, ήταν πως ένα ανεξάρτητο κράτος των Δρούζων, το οποίο θα ευρισκόταν στα νότια της Συρίας θα αποτελούσε για το Ισραήλ ένα είδος ουδέτερης ζώνης μεταξύ αυτού και της Συρίας. Περιττό να πω πως η ιδέα δεν πέρασε. 

Από την ημέρα που ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στην Συρία, εδώ και 4 χρόνια,  το Ισραήλ έλεγε προς πάσα κατεύθυνση ότι ο πόλεμος αυτός είναι εσωτερικό θέμα των Σύρων και δεν πρόκειται για κανέναν λόγο να αναμειχθεί. 

Βέβαια όπως λέει και το ρητό «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει» έτσι και εδώ η πραγματικότητα κάνει σήμερα τους στρατιωτικούς του Ισραήλ όπως και τους πολιτικούς, να ξανασκεφθούν τη μη εμπλοκή τους στον εμφύλιο. Οι λόγοι δύο: 

Α. Η επέλαση της IS προς τα υψώματα του Γκολάν,  δηλαδή τα σύνορα με το Ισραήλ. Είναι φυσικό το Ισραήλ να μη το θέλει αυτό και προσέχει να μη προβοκάρει την ΙS. Για παράδειγμα  μέχρι τώρα το Ισραήλ απάντησε στην IS μόνο όταν δεχόταν σοβαρή επίθεση -και αυτό όχι πάντα- και όταν αυτό συνέβαινε με μεγάλη προσοχή.

Β. Οι Τζιχαντιστές του IS πλησιάζουν πολύ κοντά στη περιοχή Jabal Druze απειλώντας τη περιοχή των Δρούζων καθώς και τους ίδιους.  Αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Δρούζο Ισραηλινό υφυπουργό Περιφερειακής Συνεργασίας, Ayub Kara, η κατάσταση των Δρούζων της Συρίας να χειροτερεύει και είναι κάτι το οποίο η Ισραηλινή κοινότητα των Δρούζων δεν μπορεί να δεχτεί. 

Για λόγους πολιτικούς και στρατιωτικούς που δεν είναι του παρόντος η Συρία αρνείται να βοηθήσει ή να υπερασπιστεί του Δρούζους της. 

Έτσι οι Δρούζοι της Συρίας δημιούργησαν μία πολιτοφυλακή που εκπαιδεύεται από βετεράνους Δρούζους αξιωματικούς προκειμένου να αντισταθούν στην IS. Σύμφωνα όμως, με το  Ayub Kara, το πρόβλημα είναι ότι η πολιτοφυλακή δεν έχει ικανό και ποιοτικό στρατιωτικό υλικό ενώ δηλώνει πως: «δέχεται όπλα από οποιονδήποτε θέλει να δώσει».

                                                                                                                                                         

                               Ο λογότυπος της πολιτοφυλακής των Δρούζων (The Herzl Institute)

 

Σύμφωνα με τον μεγαλύτερο θρησκευτικό ηγέτη των Δρούζων του Ισραήλ, τον Σεΐχη  Muwafak Tarif εάν απειληθούν οι Δρούζοι της Συρίας οι Ισραηλινού Δρούζοι θα περάσουν τα σύνορα και θα πολεμήσουν στο πλευρό τους. Μάλιστα δήλωσε πως δεν επιθυμούν να στείλουν οι Ισραηλινοί στρατό «μπορούμε μόνοι μας» και σε αυτό δεν χωρεί καμία αμφιβολία αφού όλοι έχουν υπηρετήσει και πολλοί είναι αξιωματικοί, μάλιστα οι περισσότεροι σε ειδικές μονάδες. 

Αυτό όμως που πρέπει να κάνει το Ισραήλ και πρέπει να το κάνει γρήγορα είναι να τους εφοδιάσει με ικανή ποσότητα άριστου ποιοτικά στρατιωτικού υλικού καθώς και με πληροφορίες της τελευταίας στιγμής τις οποίες διαθέτει από τους δορυφόρους του και όχι μόνον.

Ήδη πολλοί απόστρατοι ανώτεροι και ανώτατοι Ισραηλινοί στρατιωτικοί ζητούν ανοιχτά από την κυβέρνηση να βοηθηθούν οι Δρούζοι της Συρίας και όσον αφορά την εκπαίδευσή τους αλλά και όσον αφορά τον εξοπλισμό τους με στρατιωτικό υλικό. 

Συμφέρει το Ισραήλ η εμπλοκή;
Καταρχάς να εξηγήσουμε ότι η εμπλοκή δεν περιλαμβάνει στρατό πάρα μόνον εκπαίδευση , υλικό και πληροφορίες. Οπότε η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη: Ναι και με το παραπάνω. 

Το Ισραήλ έχει σύνορα μήκους 100 χιλιομέτρων με τη Συρία, όπου στο βόριο τμήμα βρίσκονται οι Κούρδοι που αγωνίζονται για την αυτονομία τους ενώ στο νότιο είναι οι Δρούζοι, οι οποίοι επίσης μάχονται για την δική τους αυτονομία. Δύο τέτοιες αυτόνομες ή και ανεξάρτητες οντότητες θα βοηθήσουν τα μέγιστα το Ισραήλ σε περίπτωση πολέμου με την Χεζμπολάχ , τους Σαλαφίτες, την  Αλ Καϊντα  ακόμα και με το Ιράν είτε μεμονωμένα είτε με όλους μαζί, διότι οι εχθροί του θα πρέπει πρώτα να περάσουν από τα ανεξάρτητα εδάφη τους· οι τελευταίοι (Κούρδοι, Δρούζοι) εκτός από άριστοι μαχητές θα έχουν και το Ισραήλ και ίσως την Ιορδανία στο πλευρό τους. ◊