Cohen.gr Σάββατο 20.1.2018
Του Τεύκρου Σακελλαρόπουλου (Teucris)
Ο Δημ. Νενέκος ήταν οπλαρχηγός στην επαρχία Πατρών εκ Ζουμπάτας. Ήταν φιλόδοξος αλλά και ζηλόφθων και μάλιστα από αντιζηλία για την πρωτοκαθεδρία δολοφόνησε τουλάχιστον έναν, τον Σπανοκυριάκο. Λέγεται πως δολοφόνησε και έναν εκ των αδελφών Σαγιά γαι τον ίδιο λόγο.
Για τον Νενέκο υπάρχουν πολλές πληροφορίες, οι οποίες όλες συγκλίνουν στο ότι ήταν ένας προδότης. Υπάρχει ένα εύρος ωστόσο στον βαθμό της προδοσίας του. Ενώ είχε ικανότητες και γενναιότητα και αρχικά ήταν με την επανάσταση, στην πορεία όμως άλλαξε διάθεση και έγινε πιστός δούλος του Ιμπραίμ.
Το 1826 ήταν μία εξαιρετικά κρίσιμη χρονιά. Ο εμφύλιος είχε διαλύσει τα πάντα, ενώ ο Ιμπραίμ δεν αστειευόταν καθόλου και ερήμωνε τον Μορηά με τον πλέον στυγνό τρόπο.
Όλα θα είχαν χαθεί εάν κάποιοι μέσα στην απόλυτη αποθάρρυνση δεν διατηρούσαν την ψυχραιμία τους και συνέχισαν τον αγώνα.
Ο Νενέκος πρωτοστάτησε το 1827 στο Τουρκοπροσκύνημα του Μορηά. Και ο Ιμπραίμ είναι αλήθεια τον κολάκεψε με πολλά προνόμια και για τον ίδιον και για την οικογένειά του (χρήματα, τόπους, άλογα, βόδια και απαλλαγή από φόρους σε όλη τη γενιά του).
Πόση ήταν η πώρωση του Νενέκου και η αφοσίωσή του στους Τούρκους φάνηκε όταν βαδίζοντας ο Ιμπραίμ από Πάτρα προς Καλάβρυτα για να πάρει το Μέγα Σπήλαιο, κάπου στο χάνι του “Βερβενίκου” λοξοδρόμησε και χάθηκε στο γειτονικό δάσος. Εκεί συνάντησε τον Νενέκο με 54 προσκυνημένους, οι οποίοι τον προστάτευσαν όλη την ημέρα. Κάποια στιγμή (ήταν και Ιούλιος) ο Ιμπραήμ αποκοιμήθηκε στην λεγόμενη “Βρύση του Δεσπότη”.
Και ενώ το στρατόπεδο του Αιγυπτίου ήταν στα Σάλμενα σε απόσταση 8 ωρών ο Νενέκος έχασε την μοναδική, την απολύτως σπάνια ευκαιρία να σκοτώσει ή να αιχμαλωτίσει τον Ιμπραίμ και να σώσει την πατρίδα του (και να εξιλεωθεί)!
Αντιθέτως αφού προφύλαξε και περιποιήθηκε τον φοβερό εχθρό, μόλις επέστρεψαν στο στρατόπεδο ο Ιμπραίμ αφού μάλωσε τους δικούς του, οι οποίοι τον άφησαν μόνο, παίνεψε τον Νενέκο για την πίστη μου, τον χάιδεψε, τον φίλησε και με αναφορά στον Σουλτάνο τον έκανε Μπέη!
Αυτό, μόλις μαθεύτηκε, εξόργισε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος και διέταξε (το αναφέρει ο ίδιος) την εκτέλεση του.
Και όντως έδωσε γραφτή διαταγή στον Σαγιά να τον σκοτώσει, πράγμα το οποίο και έγινε.
Που καταλήγω;
Πολλοί κατά καιρούς αρχηγοί της Ελλάδας έδρασαν και δρουν όπως ο Νενέκος. Θα δείτε πως όλοι τους είχαν μία τεράστια ευκαιρία την οποία δεν αξιοποίησαν προκειμένου να μεγαλουργήσουν και στην Ελλάδα και διεθνώς, μόνο και μόνο για να τους χαϊδέψει και να τους φιλήσει ένας Ιμπραίμ. Και για να γίνουν και μπέηδες, μα ούτε καν… πασάδες!
Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Δεν θα αξιολογήσω έναν- έναν αλλά τις τελευταίες δεκαετίες οι Νενέκοι δίνουν και παίρνουν.
Ειδικά από το 1980 και μετά δεν υπάρχει όριο στην κάθοδο και τον εξευτελισμό των αρχηγών της χώρας. Επί μνημονίων, ακόμα και ο Νενέκος μπορεί να κοκκίνιζε.
Αλλά τι ανησυχούν;
Γνωρίζουν κάτι περισσότερο ή μάλλον κάτι καλύτερο:
Αφού προσκυνήσουν και αφού χάσουν την σπάνια ευκαιρία, την οποία τους παρουσιάστηκε ο “σοφός” λαός θα τους κάνει τραγούδι και θα τους μνημονεύει:
Ιδού και πως θρήνησε η λαϊκή μούσα τον θάνατο του Νενέκου:
Τρεις περδικούλες κάθονταν
στην ράχη στην Ζουμπάτα.
Η μιά τηράει την Αχαιά
κι η άλλη τη Λαπάτα
κι η τρίτη η καλύτερη
μοιρολογάει και λέει:
Σκοτώσαν το, μωρέ Σαγιά,
συ μ’ έφαγες με μπαμπεσιά,
σκοτώσαν το Νενέκο μας,
στη ράχη στην Ζουμπάτα.